Jaume Cabre – Wyznaję
Warszawa 2013.
To trzymające w napięciu do ostatniej strony wyznanie miłosne i spowiedź człowieka starającego się zrozumieć, czym tak naprawdę jest zło – nie tylko w świecie, ale i w nas samych. Poznamy historię chłopca dorastającego samotnie wśród książek, który musi zmierzyć się z rodzinnymi tajemnicami. Za sprawą osiemnastowiecznych skrzypiec zaczyna zagłębiać się w mroki dziejów hiszpańskiej inkwizycji i piekła dwudziestowiecznej Europy. Jaume Cabre, którego pasją jest muzyka, co da się zauważyć, skomponował tę powieść jak symfonię. Doświadczymy tu częstych zmiany nastroju, tempa akcji i głosu narracji. Bogactwo wątków, postaci, pomysłów literackich oszałamia i wzbudza prawdziwy zachwyt. Jeśli więc jesteś fanem literatury Jaume Cabre, to ta książka na pewno Cie nie zawiedzie. [Źródło: przeczytane na okładce]
To trzymające w napięciu do ostatniej strony wyznanie miłosne i spowiedź człowieka starającego się zrozumieć, czym tak naprawdę jest zło – nie tylko w świecie, ale i w nas samych. Poznamy historię chłopca dorastającego samotnie wśród książek, który musi zmierzyć się z rodzinnymi tajemnicami. Za sprawą osiemnastowiecznych skrzypiec zaczyna zagłębiać się w mroki dziejów hiszpańskiej inkwizycji i piekła dwudziestowiecznej Europy. Jaume Cabre, którego pasją jest muzyka, co da się zauważyć, skomponował tę powieść jak symfonię. Doświadczymy tu częstych zmiany nastroju, tempa akcji i głosu narracji. Bogactwo wątków, postaci, pomysłów literackich oszałamia i wzbudza prawdziwy zachwyt. Jeśli więc jesteś fanem literatury Jaume Cabre, to ta książka na pewno Cie nie zawiedzie. [Źródło: przeczytane na okładce]